Pasgeleden had ik de stoute schoenen aangetrokken en een mailtje gestuurd naar, zoals ik had bedacht, misschien wel een nieuwe bijzondere workshop plek. En tot mijn plezier kreeg ik een zeer enthousiast mailtje terug. Gerlinde zag het wel zitten dat ik hun pinken of koeienstal als uitvalsbasis zou gaan gebruiken.

Al heel wat jaartjes inmiddels ga ik op stap met mijn fotovriendin Ellie. Door haar, ontstond bij mij het idee, om ook workshops te gaan opzetten voor iedereen, die om wat voor reden dan ook, niet ver kan lopen. Of zelfs in de rolstoel zit. Ellie heeft verschillende soorten reuma, ze kan helaas steeds minder maar zoekt telkens weer naar mogelijkheden. En zij is één van de velen weet ik. Daarbij vind ik het super dankbaar om mensen te helpen. Dus ga ik mogelijkheden bieden.

Het idee werd geboren om op een plek te zoeken waar de auto naast kan staan. Waar we “buiten” zijn, maar ook een beetje binnen, waar we in gezelschap zijn. Waar we samen kunnen genieten van fotografie. Zelfs te doen met telefoon. Iedereen op zijn eigen niveau. Er is o.a. ruimte voor uitdagende fotografie op niveau waarbij macro aan de tafel heerlijk kan worden toegepast. Maar ook met je telefoon zijn er inmiddels vele mogelijkheden.

Met dit plan stapte ik afgelopen woensdag mijn auto uit…, brrrrr het was berekoud. De wind kwam uit een onverwachte hoek. Ik had afgesproken om kennis te maken met Gerlinde. Ze stond al klaar en ik werd hartelijk verwelkomd. Ik lichtte mijn plannen nog even toe en samen staken we het erf over richting de pinkenstal. Malende kaken met zwart witte koppies keken me nieuwsgierig aan. Het weer zat nou niet echt mee, maar Gerlinde gaf aan dat de deuren en eventueel ook de zijvensters konden worden afgesloten. Mmmmm, wat een rustgevende plek. Ideaal, toilet in de buurt. Nadat we onze meeting hadden beëindigd, kon ik aan de slag. Voorbereidingen treffen in de vorm van een pakkend beeld voor deze workshop. Ik sleepte de handzame houten klaptafel achter uit de kofferbak van mijn auto en zette hem in de stal.

Een dikke hagelbui trok over. Wat een weertje. Ik werd toch nog net een beetje nat, ook al stond ik half overdekt. Toen vervolgens de boer aan de slag ging met kuilvoer, zorgde een enorme windvlaag ervoor dat ik van top tot teen onder de korte grassprieten en strootjes zat… Haha. Een ware “boerderijdoop” zal ik maar zeggen. Maar wat was ik blij dat ik mijn “onderwerp” nog niet van binnen had gehaald. Een grote ijscoupe versierd met allerlei lekkers. Ook één van de onderwerpen voor de fotoworkshop. Om te fotograferen maaaaarrrr natuurlijk ook om op te eten. Zelfs glutenvrij ijs heeft dit combinatiebedrijf. De koeien leveren de melk voor hun eigen zelfgemaakte ijs. Inmiddels weet ik, heel wat ijsjes verder, dat het heerlijk vertoeven is op hun terras.

Vandaag haal ik een prachtige ijscoupe met mooie zomerse kleuren voor het beeld dat ik wil maken. Gerlinde voegt van alles toe. “Eet smakelijk” zegt ze, “Je eet hem toch wel op?” Even later sta ik in de stal bij de pinken. Ze kijken vol belangstelling toe wat er voor hun neus wordt gezet. Ik maak een aantal foto’s. Prachtig deze beleving. Warme lijven, kauwende koppies, hoe rustgevend kan het wezen. Typische boerenlucht, van persvoer en vee. Ik kick erop.

In een hoek van de stal word ik argwanend in de gaten gehouden door een Torenvalk. Hij zit te krijsen. Ik hoor daar volgens hem niet. Inmiddels sta ik van mijn ijscoupe te genieten. Helemaal alleen, maar wel in de gaten gehouden door heel veel paar ogen. Als ik richting Torenvalk loop verlaat hij het nest en suist over de vele pinken…

Mijn ijsje is op, ik ben weer een gave, maffe, herinnering rijker.

Wat heb ik zin om dit gevoel met jullie te delen. Binnenkort dus mijn workshop staat dus de info en data op deze website bij de workshops Zet jouw zintuigen open in de koeienstal…