De eerste workshop Koekeloeren bij de koeien… Een perfecte locatie. De pinkenstal. De deuren kunnen dicht en ook de zijwanden zijn voorzien van een soort screens waardoor we vandaag perfect kunnen genieten zonder ons zorgen te maken van het enorme baggerweer. Het hoost bij vlagen, de lucht kleurt donkergrijs en het waait als een malle.

Ik ben al vroeg ter plekke en zie dat de tafeltjes al in de stal zijn gezet. Perfect. Ik pak mijn benodigdheden uit de auto en bereid alles voor. Op ieder tafeltje kan men gebruik maken van een witte achter-en ondergrond. Een lampje, schaaltjes met vruchten en versierselen voor op ons later te kiezen ijs, liggen klaar. De cursisten druppelen binnen. De pinken kijken nieuwsgierig toe. Wat een drukte zo voor hun neus.

Na een korte uitleg gaan we aan de slag. Sommigen met hun camera, anderen met telefoon. Want ook die worden steeds geavanceerder en zijn prima voor de vakantiefoto’s zoals de meeste mensen het gebruiken. Zelfs inmiddels meer dan dat. Omdat het vrij donker is door het niet echt vrolijke weer, gebruiken we de lichtjes. Verrassend voor velen hoeveel effect je daarmee kunt bereiken. Het nog meer in je onderwerp kruipen dan je altijd al deed, de witbalans aanpassen, met diafragma spelen, je scherpstelpunt verplaatsen… We genieten van een flinke ijscoupe, door iedereen zelf uitgekozen, zittend onder een dekentje (die ik ook mee heb) tegenover de pinken.

Van alles komt er voorbij. Voor de één compleet nieuw, voor de ander bekend, maar altijd weer een uitdaging om het toch anders en mooier te maken. En ook niet geheel onbelangrijk, de gezelligheid van anderen te ervaren. Want ikzelf ben ook zoooo blij dat er weer meer mag en kan. En dan is dat niet eens omdat ik opgesloten zat in een kleine bubbel van mijn huis. Het ontmoeten van mensen geeft me energie en inspireert me. Iedereen op zijn eigen manier. Ook ik geniet van mensen en dat was toch echt vrij beperkt het afgelopen jaar.

Vandaag begint het te onweren, de koeien buiten rennen naar de stal die helaas niet open staat. Ze verkiezen het om met z’n allen bij elkaar te gaan staan. Liefst met hun konten naar de regen. De pinken loeien soms zo hard dat ik mijn uitleg even moet staken. Het ruikt naar boerderij. Heerlijk buitenleven. Ook dit zorgt weer voor prachtig beeld te gebruiken bij de serie over de koe.

Ik hoop dat ik met deze vorm van workshop vele mensen een plezier ga doen, want je kunt zelfs in een rolstoel mee doen. Buiten zijn, samen zijn, fotograferen, beleven, genieten.

Ik hoop je snel te zien. Kijk maar op deze website om je op te geven. En ook voor alle workshops die er inmiddels opstaan. Tot gauw hoop ik.