Het is de eerste dag van oktober, de voorspellingen zijn ronduit herfstachtig te noemen. Er staat een straffe wind en het blad begint te vallen. Bomen kleuren langzaam in de herfsttinten die ik zo graag zie. Gisteravond al, stond mijn bolderkar midden in de kamer. Vol allerlei handige benodigdheden voor mijn workshop van vandaag. Op het aanrecht meerdere thermosflessen voor de koffie en de thee. Het koffiezetapparaat klaar voor de start zodat alleen het knopje nog ingedrukt hoefde te worden.

Vanmorgen was ik dan ook al vrij snel klaar om op pad te gaan. De auto was volgeladen. Na een klein half uurtje rijden kwam ik weer op de mij inmiddels zo vertrouwde plek. Het prachtig diverse natuurgebied De Klencke bij Oosterhesselen biedt alles wat je zou kunnen zoeken in de natuur. Een variatie van bos, heide, vennen, lanen en prachtig oude beukenbomen. Telkens als ik daar kom kom ik tot rust. Er heerst een heerlijke stilte.

Tegen tienen arriveren mijn cursisten. Het is een gezellig, enthousiast groepje. De één biedt aan mijn flinke schilderezel te dragen. Een ander duwt hier en daar mee met de bolderkar. De schildersezel blijkt tot de fantasie te spreken. Midden op het bospad staat ineens iemand elektrische gitaar te spelen om hem vervolgens als wapen om te zetten. De toon is gezet. Meligheid ten top.

Als we vervolgens bij het bankje aan komen, blijkt de wind nogal een spelbreker. En zo trekken we ons gewoon heerlijk terug in het bos. Waar iedereen eerst zelf gaat proberen te ontdekken wat je met een spiegel kunt doen in de natuur. Natuurlijk kent iedereen wel het kleine spiegeltje dat je onder een paddenstoel legt zodat je de onderkant kunt fotograferen. Maar deze groep heeft al snel in de gaten dat er vele andere mogelijkheden zijn.

We proberen samen een aantal foto voorbeelden van de workshop te benaderen. Natuurlijk speelt ieders lens daar een eigen rol in. Zo ontstaan er veel verschillende varianten. Geweldig grappig om het verschil in mensen te zien. Waar de één werkt met een vaste lens, slaat de ander een tas vol lensjes open. Maar voor iedereen gaat er een deurtje open.

En dat is wat ik graag wil. Mensen inspireren en enthousiast maken voor een vervolg dat ze zelfs aan hun tuintafel kunnen doen. Dit concept is er één uit eigen hoed. En nog steeds verzin ik er nieuwe mogelijkheden bij. Voor mij was het een geslaagde dag. Iedereen ging vol plannen weer naar huis. Het weer zit in de ochtend zelfs mee. In de middag zitten we onder het bladerdek van de majestueuze beuken. Een enkele druppel weet de grond te bereiken maar we blijven aardig droog.

Als ik thuis in mijn eigen spiegel kijk zie ik een reflectie van de dag. Nu heerlijk nagenieten. En op naar de volgende workshop van “Spelen met glas in de natuur.”